Najnowsze artykuły
- 21 listopada 2025
Nie wszystkie łańcuchy rozrządu są takie same: istnieje wiele typów, które różnią się kształtem i konstrukcją w zależności od wymagań i obciążenia poszczególnych silników, w których są stosowane. W tym miejscu chcielibyśmy przedstawić najważniejsze z nich.
Łańcuch rolkowy jest najpopularniejszym stosowanym łańcuchem, który oferuje idealne połączenie wytrzymałości i NVH. Wewnętrzne ogniwo łańcucha rolkowego składa się z dwóch wewnętrznych klocków, dwóch tulejek wciśniętych w oczka ogniwa oraz dwóch rolek obracających się nad tulejkami.
W łańcuchach tulejkowych zrezygnowano z dwóch rolek, dzięki czemu tulejki mają odpowiednio większą średnicę i są bezpośrednio połączone z kołem łańcuchowym. Łańcuchy tulejkowe mają większą powierzchnię styku niż odpowiadające im łańcuchy rolkowe. Łańcuchy tulejkowe febi charakteryzują się doskonałą wytrzymałością i odpornością na zużycie w warunkach wysokiego obciążenia i są stosowane głównie w szybko pracujących silnikach wysokoprężnych.
Specjalną konstrukcją tego stalowego łańcucha ogniwowego jest łańcuch zębaty - znany również jako łańcuch cichy. Środkowe i wewnętrzne wypustki są tak ukształtowane, że zapewniają wyjątkową siłę napędową między łańcuchem a kołem łańcuchowym. Łańcuchy zębate febi oferują znakomite właściwości NVH przy podwyższonej trwałości.
Ze względu na swoje kinetyczne zachowanie, łańcuchy zębate mają duży potencjał dla poprawy właściwości dynamicznych i akustycznych. Podczas gdy napędy z łańcuchami zębatymi są stosowane od wielu lat w napędach lekko obciążonych łańcuchów rozrządu, to ze względu na większą długość łańcucha w porównaniu z łańcuchami płaszczowymi i rolkowymi nie są one jeszcze stosowane w silnie obciążonych silnikach.
W nowym typie łańcucha w kombinacji łańcuch zębaty/tulejka zoptymalizowana sekwencja ruchów kinematycznych na wlocie i wylocie łańcucha do koła łańcuchowego umożliwiła zmniejszenie wysokości impulsu wlotowego. Dotyczy to również nierównomierności ruchu i przenoszenia sił.
W celu poprawienia odporności na ścieranie, w końcówkach zębów elementu wewnętrznego zintegrowano tuleję. Podczas gdy w przypadku konwencjonalnych łańcuchów zębatych ruch przegubowy odbywa się na wlocie i wylocie do koła łańcuchowego między płytką zębatą a sworzniem, w tym wariancie łańcucha proces ten odbywa się między tuleją a sworzniem.
